Vanaf de eerste date smoorverliefd en we verwachten nu ons eerste kindje!

Liesbeth schreef op 8 sept 2020: Inmiddels heb ik dankzij de wandeldate mijn grote liefde leren kennen. Er was vanaf begin af aan een enorme klik en we zijn ontzettend gelukkig samen! Inmiddels wonen we zelfs samen! Kortom een succesvolle match dankzij jullie site!! Mijn profiel mag dus verwijderd worden!

En nu, 8 maanden later, 8 mei 2021, stuurde ze haar Succesverhaal.

Liesbeth: Het heeft even geduurd, maar bij deze een stukje voor de wandeldate die je op de site zou mogen plaatsen. Hopelijk is het wat. Wij zijn in ieder geval blij dat we via deze weg elkaar gevonden hebben!! Lieve groet, Peter & Liesbeth

Irene: Ha, ha, die zin 'Hopelijk is het wat'! Fantastisch verhaal Liesbeth en Peter. Dank voor het delen en ik wens jullie alle geluk van de wereld!

Het succesverhaal van Liesbeth en Peter

Liesbeth was 37 jaar toen ze elkaar leerden kennen en woonde in Noord-Brabant, Peter was 43 en woonde in Gelderland

Bijna een jaar was ik betaald lid van de wandeldate. Verschillende en gezellige dates gehad, mooie wandelingen gemaakt maar echter alleen voor een vriendschappelijke basis, meer zat er niet in. Ik had dan ook al besloten om mijn betaald lidmaatschap niet te gaan verlengen. Ik was er achter gekomen dat het een leuke manier is om contacten te leggen en uit te breiden met andere wandelfanaten, maar voor de liefde moest ik hier niet zijn. Misschien was het ook wel niet voor mij weggelegd.

Toen echter kreeg ik in de laatste maand een persoonlijk berichtje van Peter. Het eerste waar ik naar keek is waar komt hij vandaan. Voor mij is afstand toch belangrijk wil je echt iets kunnen opbouwen. Hij woonde op de Veluwe. In mijn ogen te ver weg, maar zijn berichtje en profiel trokken mij toch aan. Ik besloot om die reden te reageren, zonder veel verwachtingen. Aangezien ik geen zin meer had om mijlenlange berichten over en weer te sturen stelde ik al snel voor om een wandeling te plannen om kennis te maken. Peter ging hier mee akkoord. Het plannen van een datum was lastig maar in de laatste week van het jaar hadden we dan toch een wandelafspraak staan.

Voordeel voor mij was dat hij wel richting de Brabantse Wal wilde komen. Voor mij een thuiswedstrijd. Ik ken het gebied redelijk goed dus ook qua voorbereiding had ik niet veel nodig en kon ik wel een wandeling improviseren die ik afhankelijk van hoe het zou verlopen zowel langer als korter zou kunnen maken.

Het was zondagochtend en ik stond net te wachten op de afgesproken plek. Van Peter kreeg ik een appje dat hij nog even zijn schoenen moest verwisselen op de parkeerplaats. Toen ik daar heen liep zag ik hem staan en dacht; “wow, dat is echt een leukje. Dat hij helemaal voor mij hier gekomen” Hij had een spontane uitstraling. Het eerste wat hij tegen mij zei was dat mijn ogen net zo straalden als op de foto. Ik werd er een beetje verlegen van.

We gingen aan de wandel. Er was meteen een klik. Zo ontstonden er al snel diepgaande gesprekken en het voelde heel vertrouwd. Bij de lunch had Peter heet water voor thee meegenomen. Als grote theeliefhebber viel dat wel in mijn straatje en ook tegen de kou was zo’n warme kop heerlijk. De wandeling werd automatisch langer en was eigenlijk nog te kort. We besloten om als afsluiting nog ergens wat te gaan drinken. Van wat drinken kwam een hapje eten en voor het personeel was het wel duidelijk dat we smoorverliefd op elkaar waren. Bij het afscheid kon de eerste zoen ook niet ontbreken. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Al snel volgde een nieuwe afspraak. We zagen elkaar elk weekend; de ene keer reed ik naar de Veluwe en de andere week zat Peter bij mij in het Brabantse. Vele wandelingen volgden. Ik had mijn wandelmaatje gevonden en meer dan dat. De Corona en de daarmee beperkende sociale contacten zorgden ervoor dat we elkaar in een versneld tempo leerden kennen en steeds meer naar elkaar toegroeiden. Na een halfjaar vond Peter een nieuwe baan bij mij in de buurt en voor we het wisten woonden we samen. Heerlijk om elkaar dagelijks te zien en niet meer op en neer te hoeven reizen.

In de zomer zijn we er met de rugzak op uit getrokken en hebben we samen een deel van het Maarten van Rossumpad gelopen van Den Bosch tot Apeldoorn. Het was fijn om even alleen in het hier en nu te zijn en te genieten van het wandelen, de omgeving en van elkaar. Inmiddels zijn we nu zo’n 16 maanden verder en nog steeds smoorverliefd en gelukkig met elkaar. Als klap op de vuurpijl verwachten we zeer binnenkort ons eerste kindje. Een wens die na lange tijd in vervulling gaat.