Ik had zoveel mogelijk ommetjes aan de wandeling geplakt. Zó gezellig was het.

''We lopen zónder route en waar de wind ons brengt' Lees ons nieuwste succesverhaal, over een Wandeldate 'in het hart van de mooie groene heuveltjes van Zuid-Limburg'.

Het succesverhaal van Jane en Job

Jane is 44 jaar, Job is 42 jaar. Beiden wonen in Limburg.

Jane: Ik wandel graag alleen, maar hoe gezellig zou het zijn om een wandelmaatje te hebben? Zo kwam ik bij de wandeldate uit.

Job: Dát had ik nu ook. Voor mij geen gedate maar een wandelmaatje. Om enkel en alléén gezellig mee te wandelen. Dát was de bedoeling hè :)

Jane: Daar kreeg ik een like van een persoon met een superleuke uitstraling en met, nog belangrijker, een interessant profiel. Het voelde gelijk goed. Dus een berichtje gestuurd met een uitnodiging voor een wandeling een paar dagen later.

Job: Toen ben ik vlug opnieuw betalend lid geworden om het berichtje te beantwoorden. Haar profiel was wel intimiderend hoor, de lat lag hoog :). De precieze formulering ben ik kwijt. Maar er stond in mijn beleving in de profieltekst iets in de trant van dat haar wandelmaatje wel flink en veel moest kunnen lopen Dat was een absolute must! Ze zocht geen wandelwatje :). Wanneer voldoe je dan aan zo een criterium vroeg ik me af

In die dagen tot de wandeling hadden we eigenlijk helemaal geen contact, we kenden elkaar slechts een regel of 10 via de berichtenservice van de wandeldate. Was helemaal niet met onze afspraak bezig. Verstand op nul, op naar de wandeling!

Jane: Het was voor ons beiden bekend terrein.

Job: Ergens in het hart van de mooie groene heuveltjes van Zuid-Limburg.

Jane: Het voordeel is dan dat je een afslag eerder neemt als het niet klikt.

Job: Of dat je in je eentje een leuke wandeling gaat maken als de ander onverhoopt niet is komen opdagen. Gelukkig was ze er en de uitstraling was precies zo leuk als op de profielfoto! Toen ze begon te praten: fijn stemgeluid, leuke lach en zelfde dialect dus dat voelde vertrouwd. Dit kon alleen maar een ontspannen wandeling worden!

We hadden beiden nog helemaal geen ervaring met wandel dating en sprongen zonder veel nadenken in het diepe. Zonder verwachtingen. Tijdens het wandelen bleken we echter al snel veel gemeenschappelijke interesses te hebben. En ook de manier van denken zat op dezelfde golflengte. De uren vlogen voorbij. Honger, dorst en behoefte aan pauze bleven allemaal uit. Bij mij althans.

Jane: Nou ik kan je vertellen dat ik zoveel mogelijk ommetjes aan de wandeling geplakt had. Zó gezellig was het.

Job: Alleen dán lukt het een vrouw om een wandeling van 16 km stiekem uit te breiden tot 25 km :) Wilde haar helpen met de uitgeprinte route, maar ze zei al snel iets in de trant van: "we lopen zónder route en waar de wind ons brengt :)"

Jane: Terug bij het startpunt moest ik me haasten om zijn telefoonnummer te ontfutselen om een vervolgdate te kunnen plannen. Hij wilde er als een haas vandoor gaan.

Job: Ik weet niet hoe snel een haas normaal gesproken loopt maar zelf zou ik het eerder willen omschrijven als een konijn.

Jane: Liep ik te snel? Praat ik te veel? Voelde ik alleen die klik?

Job: Nee hoor, ik voelde hem ook!

Jane: Toen volgden er 5 stille dagen. Dagen waarin ik vaak terugdacht aan die fijne wandeling. Ik was er behoorlijk van onder de indruk.

Job: Herkenbaar, precies hetzelfde gevoel bij mij. Ik had, toen de dagen erna lentesneeuw volgde, zin haar uit te nodigen voor een tweede wandeling. Maar hield mijn enthousiasme bewust in om de bal bij haar te laten en haar de ruimte te geven.

Jane: Ik nam weer initiatief. De tijden zijn veranderd ;)

Ik had een mooi aanknopingspunt n.a.v. ons gesprek om een appje door te sturen. Vanaf dat moment bleef de telefoon “ bliepen” . Hij nam initiatief voor een tweede date. Het was een zeer regenachtige dag. Hij hield de paraplu hoog voor ons. Zo kon ik lekker dichtbij lopen :) Van binnen scheen de zon en vlogen de vlinders uit. Niet zoekende overkwam het me.

Binnen twee weken kwam er een derde date. Dit keer samen koken. Details over onze kookkunsten bespaar ik jullie. Die avond bleek dat de vlinders hem ook bereikt hadden.

Job: We kletsen en kletsten en kletsten en toen we op de telefoon keken schrokken we ons beiden een hoedje toen we zagen dat de avondklok al bijna afgelopen was…

Jane: Ik hoop dat wij samen geschiedenis mogen schrijven. Ik kan alleen maar zeggen: “Dames neem desnoods zelf initiatief”. Ik gun jullie allen dit zaligmakend gevoel toe!

Wandeldate bedankt. Jane en Job.