Met haar nieuwe man heeft mijn moeder heel wat afgewandeld. Het rondje door de wijk, het rondje Rottemeren, en minstens één keer per jaar ging ze op bergwandelvakantie.
Geschreven op 17 april 2017: Hallo lezers, leden en volgers van DeWandeldate, deze week miste ik (Irene) de tijd en stemming om een nieuw blog te schrijven voor de wekelijkse nieuwsbrief. Reden: mijn moeder is afgelopen zaterdag overleden, morgen (donderdag 20 april 2017) gaan we haar begraven. We zijn blij voor haar dat ze uit haar lijden is verlost.
Nooit meer lopen
Mijn moeder had Alzheimer, ze was helemaal niet gelukkig in haar laatste jaren. In de 4 jaar dat ze in een verpleeginstelling woonde, is mijn moeder 3 maal gevallen. De eerste keer brak ze haar linker heup. De tweede keer haar rechter heup. De derde keer haar schouderkom. Na haar eerste val herstelde ze onvoldoende om nog vlot te kunnen lopen. Na haar tweede val zeiden de artsen dat ze helemaal nooit meer zou kunnen lopen. Niet alleen had ze beide heupen gebroken, haar ene heup was ook nog verzakt. Toch ging ze weer lopen. Heel erg wankel, heen en weer door haar kamer en over de gang van haar afdeling. Trippelend vanuit haar rolstoel, met haar minst slechte been bewoog ze zich voort. De laatste maanden, toen ook dat niet meer lukte, drukte ze zich de hele dag op uit haar rolstoel. Na haar derde val, een paar weken geleden, was er alleen nog het bed om in te liggen. Iedere beweging deed pijn. Het was echt heel erg zielig om te zien hoe mijn moeder, die haar hele leven actief en sportief was, zich steeds minder kon bewegen.
Nog 2 foto’s ..
Mijn moeder was gescheiden van mijn vader. In de jaren dat ze alleen was sloot ze zich aan bij een club van ‘bergvrienden’. Ze ging met hen meerdere keren op bergwandelreis. Later trouwde ze met Folkert, die net als zij niets liever deed dan wandelen en fietsen. Ieder jaar gingen ze minstens één keer in de bergen wandelen. Meestal in Oostenrijk, soms in Duitsland of Italië. Na iedere reis plakten mijn moeder en haar man een album vol met foto’s, ansichtkaarten, lift-tickets, bonnetjes en al wat ze onderweg verzamelden. En op iedere pagina schreven ze hun belevenissen met gekleurde pennen er bij. Ik schaam me een beetje (erg), we hebben, een paar jaar geleden al, bijna alles weg gegooid. Ik kan niet eens meer nagaan wáár ze allemaal gingen wandelen. Wat ik nog wel heb zijn de twee foto’s die ze hadden ingelijst. Deze hingen in hun slaapkamer.
Zo moeder, zo dochter
Ik wilde niet op mijn moeder lijken. Maar één ding hebben we in ieder geval gemeen: onze liefde voor wandelen! Ze kon net als ik enorm genieten van lange natuur wandelingen. En ze wandelde het liefste in gezelschap. Mijn moeder had het geluk haar wandelman te vinden. Ik hoop dat ik de mijne ook nog zal vinden.
En ik wens ALLE wandelende singles een fijne partner toe.
En bedenk allemaal:
Pluk de dag en wandel! Wandel zolang het nog kan!
Groetjes, Irene
Wil je ook lid worden en op zoek naar jouw wandelpartner?
- Meld je gratis aan als Lid van DeWandeldate.
- Ontvang wekelijks onze Tips & Agenda.
- Volg DeWandeldate ook op Twitter en Facebook en Instagram en LinkedIn.
© Irene, DeWandeldate, 19 april 2017.
2358 weergaven - Bergwandelen, Natuurwandelingen